W poszukiwaniu Pędziwiatrów

Poniedziałek, 26 lutego 2007 · dodano: 26.02.2007 | Komentarze 6

W poszukiwaniu Pędziwiatrów

Coś mam niefart ostatnio, jeszcze nie wydobrzałem całkiem po ostatniej glebie a dzisiaj znowu się pokiereszowałem, ale o tym potem. Wczoraj patrząc na mapę rzuciła mi się w oczy dziwnie brzmiąca nazwa Pędziwiatry, patrzę sobie dalej a w okolicy są jeszcze takie nazwy jak: Szczesie, Lisy, Pluty, Wiry no i Ciołki. Muszę tam jechać pomyślałem. Okazja nadarzyła się nadzwyczaj szybko :) Dziś i tak musiałem wyjść z domu na chwilę w pewnej sprawie o 3:00 (ale to brzmi hehe), więc czemu by potem na rowerek nie wyskoczyć. Jak pomyślałem tak zrobiłem i o 4:00 już kręciłem (pod wiatr niestety). W Gruszczycach podjechałem pod kościółek gdzie zeszło mi przynajmniej 20min (generalnie obijałem się czekając na światło dzienne). Niestety jak tylko ruszyłem dalej to się rozpadało. Po przejechaniu w deszczu i pod wiatr około 15km było mi już cholernie zimno i mokro. Schowałem się na przystanku autobusowym w Chajewie. Spróbowałem rozgrzać swoje zmarznięte końcówki, zjadłem nieśpiesznie kanapeczkę, pogapiłem się w mapę i zwyczajnie czekałem aż się rozwidni i przede wszystkim przestanie padać. Co prawda się rozwidniło ale padać nie przestało. Nie było mi już jednak tak zimno, więc ruszyłem dalej w poszukiwaniu Pędziwiatrów. Znalazłem je (jak i wszystkie wcześniej wymienione miejscowości) bez problemów. Nie wszystkie miejscowości miały tablice z nazwami, więc chciałem zrobić zdjęcie tabliczki z numerem domu, zależało mi zwłaszcza na Pędziwiatrach. Niestety, tabliczki były na nielicznych domach, sprzed dwóch przepędziły mnie psy a reszta tabliczek była gdzieś w głębi podwórek. Deszcz mnie już zniechęcił i postanowiłem wracać.

Będąc w Błaszkach (około 11km od domu) pewna pani zasiadająca za sterami Fiata 126p wyprzedziła mnie i zaraz po tym skręciła w prawo tuż przed moim przednim kołem próbując wjechać na swoje podwórko. Nie zostawiła mi żadnej możliwości reakcji i najnormalniej w nią wjechałem. Wylądowałem w kałuży (co właściwie było mi już obojętne bo i tak byłem mokry), pokiereszowałem obydwa kolana, prawy łokieć i rozciąłem prawy kciuk o zderzak (chyba) pojazdu tej pani. Trochę byłem oszołomiony i nie od razu załapałem, że pani przejęła się moim losem i kilkakrotnie pytała czy nic mi się nie stało. Jak już załapałem to powiedziałem, że mam całkiem spore szanse na przeżycie i jeszcze pewne rzeczy, których nie przytoczę. Na koniec dodałem żeby nie wjeżdżała więcej w rowerzystów.